Studium uwarunkowań oraz kierunków w zagospodarowaniu przestrzennym

Studium uwarunkowań oraz kierunków zagospodarowania przestrzennego stanowi akt gminy, który powstaje w celu jasnego określenia polityki przestrzennej gminy i miejscowych zasad zagospodarowania przestrzennego. Spójrzmy na jego zawartość oraz różnice pomiędzy nim a planem miejscowego zagospodarowania.

Różnice pomiędzy studium, a planem miejscowym

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest często mylone z planem miejscowego zagospodarowania. Gmina ma podejmować określone działania mające na celu zaspokoić zbiorowe potrzeby wspólnoty. Zadania te rozumie się jak zadania własne gminy, można tam między innymi znaleźć zapisy o zaspokajaniu potrzeb w zakresie ładu przestrzennego, ochrony środowiska, gospodarki nieruchomościami i gospodarki wodnej.

Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 roku pokazuje jakie akty planistyczne stanowią podstawę systemu planowania miejscowego. Zalicza się do nich:

studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego stanowi miejscowy akt prawny. w jego skład wchodzi część graficzna i opisowa. Może on zostać sporządzony dla całej gminy lub mniejszych terenów, czyli przykładowo osiedla. Wszystkie ustalenia dotyczące planu, bezpośrednio wiążą wszystkich mieszkańców gminy. Plan tworzy się, by jasno ustalić przeznaczenie terenów oraz ich sposobów zabudowy i zagospodarowania. To właśnie na bazie takiego planu można uzyskać pozwolenie na budowę.

Plan miejscowy jest jedynie fakultatywną opcją, a to oznacza, że gmina go posiadać, ale nie musi. Jeśli go nie ma, to by uzyskać warunki zabudowy, należy się zwrócić do gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz zagospodarowania przestrzennego.

Czym jest SUiKZP?

Wiadomo już czym jest plan przestrzennego zagospodarowania, to można się teraz przyjrzeć studium uwarunkowań oraz kierunków zagospodarowania przestrzennego – skrótem SUiKZP. Studium stanowi wewnętrzny akt gminy, którego ustalenia są wiążące dla organów gminy w chwili sporządzenia planów miejscowych. Opracowanie SUiKZP jest obowiązkowe, przez co każda z gmin jest zobligowana do posiadania takiego dokumentu.

Skład SUiKZP

Studium składa się z części tekstowej i graficznej. Dodatkowo składa się także z:

części tekstowej zawierającej ustalenia określające kierunki zagospodarowania przestrzennego gminy,

cz. określającej uwarunkowania tekstowo i graficznie,
cz. uzasadniającej zawierającej wyjaśnienia zatwierdzonych rozwiązań.

Uwarunkowania

Część określającą uwarunkowania może zostać podzielona na dwie grupy:

uwarunkowania dotyczące działalności człowieka,
uwar. dotyczące przyrody.

Uwarunkowania dotyczące przyrody:

warunki występowania: obszarów naturalnych zagrożeń geologicznych, obiektów i terenów chronionych, wód podziemnych, terenów górniczych, złóż kopalin,
war. hydrologiczne,
warunki glebowe i geologiczne,
topografia terenu,
warunki biocenotyczne,
warunki klimatyczne.

Uwarunkowania dotyczące człowieka i jego działalności:

warunki jakości życia oraz ochrony zdrowia mieszkańców,
ruch naturalny ludności i tendencje migracyjne,
zagrożenia bezpieczeństwa dotyczące ludności i jej mienia,
stan infrastruktury technicznej,
poziom rozwoju gospodarczego,
wygląd rynku pracy.